Wystawa Indywidualna Labirynt w Galerie Herold , kurator : Norbert Bauer, Bremen, Niemcy ( 24.05-23.06.2024)
Indywidualna wystawa Agaty Nowosielskiej to zbiór obrazów olejnych, które stanowią misterną opowieść - hybrydę. Antropomorficzne, niemal abstrakcyjne formy jawią się widzowi jak labirynt do przejścia lub zagadka do rozwiązania. To nie tylko opowieść o burżuazji czy konsumpcji, ale raczej opowieść o pozornym pięknie rzeczy materialnych, za którymi czai się rozkład.
Włosy, które rosną nawet po śmierci, rosną na płótnach, szczotki delikatnie je czeszą. To wystawa o zatrzymaniu się w jednej chwili, to wystawa – lustro prześmiewczo i sarkastycznie wyśmiewające różne stereotypy – te związane z wizerunkiem, społeczeństwem, statusem materialnym. To także groteskowa wypowiedź artysty, który interpretuje wielowątkowy świat za pomocą absurdu.
Malarstwo ukazuje w przewrotny sposób ludzkie twarze zastąpione szczotkami. Szczotka - banalny przedmiot codziennego użytku zastępuje uświęconą przez historię sztuki twarz ludzką. Nie jest to malarski zamach na ikonę sztuki, raczej groteskowo namacalny zabieg mający na celu zwrócenie uwagi na codzienną krzątaninę w duchu Szczelin Istnienia Jolanty Brach-Czainy. Wiwisekcja tutaj ukazuje kobiecą codzienną żmudną pracę, również tę twórczą, codzienną rutynę malarki powracającej do swojej samotni niczym pustelni.
Wystawa powstała dzięki wsparciu finansowemu Miasta Gdańsk w ramach Stypendium Kulturalnego – Fundusz Mobilności
Solo exhibition The Maze, Bremen, Germany, curator: Norbert Bauer
(24.05-23.06.2024)
Agata Nowosielska's solo exhibition is a collection of oil paintings that are a hybrid story in its intricate form. Anthropomorphic, almost abstract forms will appear to the viewer like a labyrinth to be passed or a riddle to be solved. This is not just a story about the bourgeoisie or consumption, but rather a story about the apparent beauty of material things, behind which decay lurks.
Hair, which grows even after death, grows on canvases, brushes comb them tenderly. It is an exhibition about stopping in an instant, it is an exhibition – a mirror mockingly and sarcastically ridiculing various stereotypes – those related to image, society, material status and more. It is also a grotesque statement by the artist, who interprets the multi-threaded world by means of absurdity.
My paintings depict human faces being replaced by brushes in a perverse way. A brush, a banal object of everyday use, replaces the human face, sanctified by the history of art. This is not a pictorial attack on an icon of art, but rather a grotesquely tangible device aimed at drawing attention to the daily hustle and bustle in the spirit of Jolanta Brach-Czaina's Cracks of Existence. Vivisection here shows a woman's daily arduous work, including the creative, everyday routine of a painter returning to her solitude like a hermitage.
Created with funds from the City of Gdańsk as part of the Cultural Scholarship – Mobility Fund