12.04 - 8.05.2012, Gdańsk, Klub Żak
Na pierwszy rzut oka Piotr Makowski jawi się jako architekt - konstruktor, chłodno badający właściwości płótna i oceniający jego zdolność do zaspokojenia artystycznych aspiracji autora. MALARSKA MACHINIMA Zatem - bezduszny materialista i esteta. Takie wrażenie można odnieść przede wszystkim przyglądając się jego obrazom zbudowanym z trójkątów. Wyważona kompozycja, każdy szczegół doskonale przemyślany, pedantyczna czystość formy, zdyscyplinowane, minimalistyczne tytuły. Wszystko idealnie. Jednak za każdym z tych płócien, czy rysunków kryje się odrobina szaleństwa, na jaką stać tylko kogoś obsesyjnie dociekliwego i niezwykle kreatywnego. Organiczne meandry akwareli, czy uporządkowane konfiguracje figur geometrycznych prac prezentowanych na wystawie, wciągają widza w fascynujący świat „manualnej machinimy”. Artysta tworzy wizję na wskroś nowoczesną. Tak jak twórca machinimy ingeruje w kod gry, by zmienić elektroniczną rzeczywistość, tak Makowski eksperymentuje z formami na płaskiej powierzchni, jakby chciał „rozkodować” medium malarstwa. Drogi ku temu okazują się niezliczone, czym tłumaczyć można płodność i niekończące się, imponująco konsekwentne poszukiwania artysty. Makowski poszukuje w osobliwy sposób. Nie myśli bowiem słowami. Nie myśli nawet obrazami. On myśli figurami geometrycznymi i poprzez nie komunikuje się ze światem. Dlatego też jego obrazy pozbawione są narracyjności. Są efektem intelektualnej, analitycznej wyobraźni i nieustannych negocjacji z płaską powierzchnią płótna. Rozkochany w modernizmie, Makowski poszukuje atutów w ograniczeniach medium malarstwa: dwuwymiarowej powierzchni i kształcie płótna. Powierzchnia, na której ma powstać obraz, stawia mu wyzwania, prowokuje go, a on z pasją się temu poddaje. Za każdym razem okazuje się, że potrafi tym wyzwaniom doskonale sprostać. Co więcej, każdy obraz jest niejako pochodnią, od której odpala płomień inspiracji do stworzenia następnej pracy. Chociaż Makowski pozornie ugrzązł gdzieś w modernizmie, pomiędzy Wassilym Kandinskym a Victorem Vasarelym, doskonale radzi sobie w warunkach ponowoczesności. Tworzy na płótnie zdumiewający świat na miarę możliwości cyfrowych, odżegnując się jednocześnie od naśladowania rzeczywistości. Trójkąty, bryły i plamy zdają się obracać przed oczami, prezentując swoją zdumiewającą, wręcz nieoczekiwaną różnorakość i potencjał kompozycyjny, przez co widz zostaje wciągnięty do wirtualnego świata, przywodzącego skojarzenia z elektroniczną machinimą. Twórczość Makowskiego łączy zatem tradycyjne, jak i nowoczesne myślenie o sztuce, czyniąc go tym samym artystą doskonale odnajdującym się zarówno w ciągu historii sztuki, jak i w rzeczywistości ponowoczesnej. Marta Sarnowska PIOTR MAKOWSKI Absolwent Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku oraz Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej. Dyplom z malarstwa uzyskał w 2011 roku, w pracowni profESORA Henryka Cześnika. Aneks z grafiki w technice sitodruku przygotowany pod opieką ad. II st. Aleksandra Widyńskiego. W swojej twórczości re-definiuje malarstwo posługując się przy tym prostymi środkami malarskimi takimi jak: linia, płaszczyzna, plama, kolor. Jego z pozoru modernistyczne obrazy często nawiązują do innych stylistyk. Kompozycje pozbawione są narracyjności i dosłowności dzięki czemu autor pozostawia odbiorcy duże pole do interpretacji i skojarzeń. Stypendysta Marszałka Województwa Pomorskiego 2010/2011 oraz Miasta Gdyni 2010/2011. Dwukrotny finalista konkursu Artystyczna Podróż Hestii 2010 i 2011. Uczestnik wielu wystaw, w tym wystawy zbiorowej „Fragmenty Malarstwa” w Galerii Jesionowa 4/3 w Gdańsku w 2010 r. oraz wystawy poplenerowej 9. Międzynarodowych Warsztatów Artystycznych Pieńków 2010 w Pałacu Sztuki Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie.
