11.02 - 29.02.2016, Gdańsk, Klub Żak / foto: materiały prasowe klubu Żak
Różne prace to głos w sprawie coraz częstszego zjawiska, jakim jest radykalnie prawicowo zorientowana młodzież. Kiedy planowałem wykonanie tej instalacji, zastanawiałem się nad sytuacją, kiedy granica pomiędzy ofiarami a oprawcami staje się niebezpiecznie płynna. To też świadome wpisanie swojej pracy w ciąg innych realizacji wykorzystujących napis z obozowej bramy (Klaman, Libera, itd.). Sam przeżyłem wtedy swój konserwatywny zwrot, który powodowany był niczym innym jak strachem. Strachem przed przekroczeniem status quo. Strachem przed tym, że zostanę wyrzucony poza obręb bezpiecznej normatywności. Tej, która dawała poczucie ustabilizowania w tym niepewnym czasie. Jak wygląda ta praca dzisiaj, kiedy coraz więcej osób zadaje sobie pytanie o sens i granicę otwartości? Ta praca może być wodą na młyn dla tej części społeczeństwa, która boi się, że emancypacja pewnych grup doprowadzi do totalitarnej przemocy. Wystawienie tej instalacji podczas nocy muzeów nie sprowokowało żadnych ataków, ani protestów. Dlaczego nikt nie zaprotestował przeciwko pracy, która w swojej wymowie była tak dwuznaczna? Co dzieje się, kiedy uczelnia artystyczna staje się miejscem, które generuje antydemokratyczne nastroje? Kto z nas boi się, że zbytnia tolerancja doprowadzi do eskalacji przemocy? (Michał Łagowski, cytat pochodzi z roboczego maila podczas pracy nad wystawą ) Michał Łagowski swoją praktykę artystyczną opiera o współpracę z osobami, których warunki życia i pracy wyjątkowo go interesują. Skupia się na zagadnieniu polityczności i warunkach organizacji grup i jednostek nie posiadających wystarczającej reprezentacji w społeczeństwie. Sytuacją szczególnie interesującą artystę jest „bycie razem”, w trakcie którego dochodzi do negocjacji warunków wspólnego dzielenia przestrzeni oraz zasad funkcjonowania w niej. Łagowski aranżuje więc zdarzenia, których podstawą jest wspólna praca fizyczna lub zespołowe formy spędzania czasu wolnego, podczas których obie strony ustalają zasady własnego uczestnictwa, współdziałania, a także społecznej widzialności.
