17.11 - 2.12.2011, Gdańsk, Klub Żak
Zona del Silencio. Miejsce - pustynia, gdzie wszelkie sprzęty radiowe i telewizyjne przestają działać. Meksyk. Najbardziej ciche miejsce na ziemi; przestrzeń, gdzie kwitnie narkobiznes, miejsce niebezpieczne. Kod, metafora: niedostępność, niebezpieczeństwo. Zona del Silencio to rozdział pierwszy zapisu książki Fragment Ciszy. Madryt - słowiki niegdyś śpiewające w rytm szumu rzeki, która wraz z postępem cywilizacyjnym zamieniła się w trasę szybkiego ruchu. Ptaki próbujące śpiewać głośniej, by cywilizacji dotrzymać kroku. Ich śpiew zamienia się w fałsz. Katarzyna Krakowiak odtwarza ciszę / szum ptaków za pomocą mikrofonów zamienionych na głośniki. Zwieszone z góry na dół odtwarzają szum i jednocześnie ciszę. Dla Żaka przygotowywała specjalnie nowy projekt- zapis oczu zwierząt uciekających / przechodzących pod trasą szybkiego ruchu, stad tytuł Widok. Projekt z przyczyn technicznych nie doszedł jeszcze do skutku, jest pracą w procesie. KATARZYNA KRAKOWIAK (1980) jest absolwentką Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu (dyplom w Pracowni Rzeźby prof. Mirosława Bałki, 2006). W latach 2005 - 2007 była asystentką Mirosława Bałki w Pracowni Rzeźby, ASP Poznań. Od 2006 pracuje wykorzystując media komunikacyjne. Współtworzy interdyscyplinarne grupy, współpracuje z architektami, technologami telefonii komórkowej, programistami oraz aktywistami. W realizacjach swoich projektów wykorzystuje przestrzeń Internetu oraz częstotliwości radiowe. Interesuje ją zderzenie technologii z biologią oraz przestrzenie i wibracje dźwiękowe niesłyszalne dla ludzkiego ucha. Od 2008 prowadzi mobilny projekt radia all.FM. Stypendystka i rezydentka programów: 18-th Street Arts Center w Santa Monica (2010); Młoda Polska, NCK (2009); The Israeli Center for Digital Art w Holon, Izrael (2009), Galerii Space w Bratysławie (2006). Brała udział w licznych wystawach i projektach zbiorowych: Gateways. Art and Networked Culture, Kumu Art Museum, Tallin (2011), Ekspektatywa, Fundacja Bęc Zmiana, Warszawa (2009); Poszliśmy do Croatan, CSW Toruń, Toruń (2009); Nie ma sorry, Muzeum Sztuki Współczesnej w Warszawie (2008); Próżna / Ashaver220 / Rampa, Warszawa (2006/7) i indywidualnych, między innymi: Who owns the air? Galeria Foksal (2011); FreeRadioJaffa, The Israeli Center for Digital Art, Holon (2009).